Cynara scolymus L.

Ιστορία

Το λατινογενές όνομα Cynara προέρχεται από την ελληνική λέξη "κυνάρα" ή "κυναρος", είδος αγκινάρας που πήρε το όνομά της από το νησί του Αιγαίου Κίναρος. Το όνομα του είδους scolymus προέρχεται από τον ελληνικό "σκόλυμο", ξένη λέξη άγνωστης προέλευσης, ετυμολογικά προσαρμοσμένη στο ελληνικό "σκόλοψ" (="αιχμηρός πάσσαλος"), λόγω των μυτερών αγκαθιών του φυτού. Η αγκινάρα πιστεύεται ότι προέρχεται από την Αιθιοπία. Το φυτό τιμήθηκε ως φάρμακο από τους αρχαίους Αιγύπτιους και Ρωμαίους, αλλά αργότερα ξεχάστηκε. Το όνομα "αγκινάρα" προέρχεται από το αραβικό "al-harsúf", το ισπανικό "alcarchofa" και το "artiocco" της βόρειας Ιταλίας. Πρόγονος της αγκινάρας θεωρείται η Cynara cardunculus L. Artichoke, η ύπαρξη της οποίας τεκμηριώνεται ήδη από τον 15ο αιώνα.

Χαρακτηριστικά βοτάνου

Η αγκινάρα είναι ανθεκτικό και πολυετές φυτό ύψους έως 2 μέτρων. Έχει μεγάλα, πτυχωτά φύλλα που σχηματίζουν καμάρες και καταλήγουν σε μυτερές άκρες. Σήμερα, τα περισσότερα είδη καλλιεργούνται χωρίς αγκάθια. Οι εντυπωσιακές κεφαλές έχουν διάμετρο από 8 ως 15 εκατοστά. Οι σαρκώδεις καρποί είναι γεμάτοι με μπλε-ιώδη σωληνοειδή άνθη και περιβάλλονται από μεγάλα φύλλα τοποθετημένα σαν κεραμίδια. Η αγκινάρα ανθίζει από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο.

Φυσικό περιβάλλον

Σήμερα, οι αγκινάρες καλλιεργούνται στην περιοχή της Μεσογείου, τη Νότια Αμερική και την Καλιφόρνια. Αναπτύσσονται επίσης σε βόρειες περιοχές, σε αμμώδη εδάφη και σε ηλιόλουστες, προστατευμένες από τον άνεμο περιοχές.

Παρασκευή

Η A.Vogel χρησιμοποιεί φρέσκα φύλλα αγκινάρας που καλλιεργούνται σε ιδιόκτητες ελεγχόμενες βιολογικές καλλιέργειες. Τα ψιλοκομμένα φύλλα εμβαπτίζονται σε οινόπνευμα και νερό. Τα φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα χρησιμοποιούνται συνήθως για την παρασκευή τσαγιού. Ωστόσο, η περιεκτικότητα των δραστικών συστατικών μειώνεται σημαντικά όταν τα φύλλα ξεραθούν. Το φρέσκο βότανο εμβαπτίζεται σε κρασί για την παραγωγή απεριτίφ.